Εχουν αποτελέσει αιτίες έναρξης πυρκαγιών, λόγους επιβολής προστίμων από την ΕΕ, ανοικτές πληγές που καταστρέφουν το το τοπίο, οικολογικές βόμβες, χώρο εκκίνησης του σκανδάλου των διοξινών, πηγές τοξικού νέφους...και τόσα άλλα ακόμα, κι όμως παραμένουν σταθερά εδώ. Είναι αυτές που αγαπάμε να μισούμε, οι μικρές, καταχρηστικά και πλημεληματικά αυτοσχέδιες και ανοργάνωτες, χωματερές μας.
Ας δούμε το ζήτημα ωστόσο σε όλες του τις διαστάσεις.
Κάποιος είπε οτι θα είμαστε σε θέση να εξάγουμε το προφίλ του ανθρώπου του 21ου αιώνα από τα σκουπίδια που δημιουργεί. Δεν νομίζω οτι έχει κάπου λάθος αν και θα ήθελα να αναπτύξω λίγο τον στοχασμό του.
Ο όγκος, το είδος, ο τρόπος διάθεσης και συλλογής των απορριμμάτων μας χαρακτηρίζει κανονικότατα. Πόσο μάλλον δε όταν τη δεδομένη στιγμή ο Σουηδός είναι σε αναζήτηση εισαγώμενων απορριμμάτων, προφανώς για να τα εκμεταλλευθεί όπως μόνο αυτός ξέρει, ενώ ο Ελληνας εξακολουθεί να τα ¨φυτεύει¨ όπου και όπως βρει ή του ΄ρθει.
Αρα, με μια απλουστευτική ανάλυση θα λέγαμε πως ο Σουηδός είναι συνετός και οικονόμος, ο ΄Ελληνας αδιάφορος, ανοργάνωτος και -προφανώς- σπάταλος.
Φαίνεται πως οι μηχανικοί άνθρωποι του βορρά δεν είναι σε θέση να εκτιμήσουν το σπάνιο εικαστικό δρώμενο που εκτυλίσσεται και επαναλαμβάνεται στη μέση ελληνική χωματερή...οι ανίδεοι.
Οι γλάροι που αφού γευματίσουν χαρτιά υγείας και μπαταρίες σε αποσύνθεση, κυκλοφορούν αγέρωχα πάνω από τα κεφάλια μας δεν λένε τίποτα σε αυτούς τους ψυχρούς ανθρώπους...
Τα κοπάδια από αγελάδες που θα μπούν να βοσκίσουν αλλοιωμένα τρόφιμα και υπολείματα από καμμένο πλαστικό και λάστιχο...να μείνουν νηστικά...
Τα ποντίκια κάθε μεγέθους που κυριαρχούν στο τοπίο...να πάνε μετανάστες...
Η ασβηστη -εδώ και δεκαετίες ίσως- φωτιά στο ¨κύτταρο¨ που σιγοκαίει εκλύοντας τριγύρω τοξικές αναθυμιάσεις...να σβήσει...
Οι πολίτες πέμπτης κατηγορίας που βγάζουν μεροκάματο εκει μέσα με το ενδεχόμενο να τους θάψει καμιά πλαγιά από απορρίμματα αν δεν τους σκοτώσουν οι μαύροι καπνοί...να μην δουλέψουν...
Τα παιδιά τους που παίζουν ανάμεσα στους λόφους με τα σκουπίδια και τα βρωμόνερα, που οι διαλυμένοι ηλιακοι θερμοσιφωνεσ είναι οι τσουλίθρες τους και τα στεφάνια από τα βαρέλια τα χούλα χουπ τους...να μην παίξουν...
Τί άνθρωποι αλήθεια...
Πως μπορούν και στερούν από τον εαυτό τους και από τα παιδιά τους αυτό το σπάνιο θέαμα οι μηχανικοί άνθρωποι του βορρά; Παντού προγραμματισμένοι και υπολογισμένοι οι ξενέρωτοι...
Ακόμα και στα χρόνια που θα ζήσουν...
Τί πλάκα έχει να πίνεις νερό που δεν έχει έλθει από τοξικό σύννεφο;
Να φας καρπούζι που δεν έχει ποτιστεί με στοιχεία βαρέων μετάλλων; Η΄ζώο που δεν έχει βοσκίσει λάστιχο ποτίσματος;
Να κάνεις μπάνιο σε θάλασσα όπου δεν έχει στραγγιξει νοσοκομιακό απόβλητο;
Να αναπνέεις αέρα που δεν έχει την εσάνς και την τοξικότητα της σιγόκαυστης βιομηχανικής πολυθρόνας;
Νομίζω πως κάπως έτσι οι συμπαθείς εταίροι μας στην ΕΕ χάνουν το νόημα της ζωής. Κάτι παραπάνω θα ξέρουμε εμείς που χτίσαμε Ακροπόλεις, έτσι δεν είναι;
Το πρόβλημά μου τελικά είναι πως δεν ξέρω πόσος χρόνος μου μένει ακόμα για να συνεχίσω να ντρέπομαι.
Επίσης, παράδοξο είναι πως μόνο τα οικονομικά οφέλη μιας οργανωμένης προσπάθειας γύρω από την διαχείριση απορριμμάτων είιναι δυνατόν να μας πείσουν να υιοθετήσουμε μια διαφορετική, πιο υπεύθυνη στάση. Η εικόνα της ντροπής και η διαρκής απειλή του θανάτου δεν συγκινεί κανέναν.
Ο Homo Economicus, έβαλε τόσο τα γυαλιά στον Homo Sapiens όσο και στον Homo Universalis…
Ας είναι...ας μας σώσει κάποιος έστω και για τους λάθος λόγους...
